یکی از دلهره آورترین فیلم هایی که دیده ام همین فیلم کوی دانشگاه است .چون می دانم هیچ بت منی وجود ندارد که به داد این بچه های مظلوم برسد . فیلم را با سرعت خیلی خیلی پایین می بینم بدون صدا در اندازه ی 15در 17 سانتیمتر ومدام برای آنکه احساساتی نشوم و اشکم در نیاید روی بر می گردانم از آنچه می بینم و باز هم قلبم و روحم به تلاطم می افتد .
مدام می گویم : خدا تو کجایی؟ چرا ظالم همچنان ظلم می کند و تو همچنان سکوت .پس کی فرصتی که به آنها داده ای تمام می شود ؟
۱ نظر:
خب، نبین بابا جان. مثل خیلیای دیگه که ندیدن
ارسال یک نظر