رابطه ها

رفته ام توي كيف فروشي وسط بازار،‌ مادر و پدري آمده اند براي دو پسرشان كيف بخرند. برادر كوچكتر كيف گران تري مي خواهد. پدر و مادر زيرگوشش مي خوانند كه اين كيف گران است از پس خريدنش بر نمي آيند،‌ بخصوص آنكه بايد دو كيف بخرند. پسر كوچك عقب نشيني مي كند اما برادر بزرگترمادرش را كناري مي كشد و مي گويد: مامان كيف من كه خراب نشده فقط كمي رنگش رفته من امسال كيف نمي خرم براي احسان همان كيفي را بخريد كه دوست دارد.
من نزديك است اشكم در بيايد اما خانواده عين خيالشان نيست انگار اين جور ايثارها برايشان هميشگي است. به نظر مي آيد گاهي پول نداشتن با انسان بودن رابطه ي مستقيم دارد.

ته نوشت: مي خواستم بنويسم خواهر و برادرهاي من هم عيناً همينطور بودند با اين تفاوت كه ما تعدادمان بيشتر بود هيش كي هم كوتاه نمي آمد ماه دوم مدرسه هم يه جاي كيف من پاره بود كه بايد تا آخر سال همان را با هر بدبختي دس! مي گرفتم.