۱ مرداد ۱۳۹۱

یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز

در پست  گذشته  ام ، " کج دار و مریز " به معنای کج نگهدار ولی نریز ! را نوشته ام " کج دار و مریض".
چرایش را خودم نمی دانم؟ از بی سوادی است؟ از مرض است؟ حواس پرتی است  یا بی حالی است؟
عده ای از دوستان آمده اند اشتباه را متذکر شده اند.
یکی از خوانندگان وبلاگ نیز برایم کامنت گذاشته است:
یارب توجمال آن مه مهرانگیز
آراسته‌ای به سنبل عنبربیز
پس حکم همی کنی که در وی منگر
این حکم چنان بود که کج دار و مریز

این دو بیت را که می خوانم آنقدر ذوق می کنم که  نمی دانم از آن چه  "بد"  نوشته ام باید شاد باشم یا غمگین!

۶ نظر:

امید گفت...

سلام
خواننده خاموش وبلاگ شما هستم.خیلی وقته سر می زنم مطالب شما رو می خونم.
راستش نمی دونم چی بگم.جز اینکه عالی می نویسین.
با توصیفاتی که می کنید به خوبی می شه آن فضا را حس کرد.

خـــآتون خـــآموش گفت...

ای خانم ما عمری کج داشتیم ولی بازم میریخت

علی و متی گفت...

سلام
جدیدا خیلی کم مینویسید هاااا
یکی از دلخوشی های من خوندن مطالب شماست که اینقدر هم کم شدن... به فکر ماها هم باشید خب
خیلی قلمتون عالیه

زهره گفت...

سلام خارخاسک جان
کلی چیز میز خوب نوشتم نیومد...

ناشناس گفت...

با این وضعیت گرونی مرغ و گوشت شما خار خاری خانوم حسابی پول دار شدین!
باید دست آقای خانه را بوسید با این تدبیرشان برای آینده!!! :دی

قاصدک گفت...

ممنون كه سر زدي . بابت كارهاي خونه هم خسته نباشي. با اينهمه كار و گرفتاري خيلي مهم نيست كه گاهي ز با ضاد قاطي بشه يا سين يا صاد عوض بشه. مهم اينه كه چراغت روشنه

نوروزی دیگر

پول خوشبختی نمی می آورد

 غمگین نباشید و تلاش کنید به ادامه زندگی به خوشبین ترین حالت ممکن. زیرا برای غصه  خوردن در هر موقعیتی که فکرش را کنید سوژه مناسب پیدا می شود...