نزدیک عید شد آمدم گردو خاکی بگیرم.
یادش به خیر، چه روزگاری بود دوران وبلاگ و وبلاگ بازی.
چقدر ارتباط هنرمندانه و دو سویه بود.
چقدر وبلاگستان زنده و پر هیاهو بود.
این حقیقتی است که همیشه بودها می روند و است ها می آیند.
به هر حال برای خودم اینجا می نویسم چون می دانم اکثر کسانی که خواننده این صفحات بودند، حالا خودشان را با انواع کانالها و گروه های تلگرامی و اینستاگرام سرگردم کرده اند.
آدرس کانال این است:
 https://telegram.me/kharkhasak7dandeh

قبلا برای نوشتن داستان " آلپاچینو با نون اضافه" اسمش را " نون اضافه گذاشته بودم"  حالا دیگر برای نوشتن روزنوشت ها همان " خارخاسک هفت دنده" با آدرس بالا.


اگر خواهان خواندن داستان های من باشید؛ داستان " آلپاچینو با نون اضافه "  و داستان های دیگر؛ این داستان ها را در کانالی غیر از روزنوشت ها بازنویسی می کنم به نام
" هفت وادی داستان " که آدرسش این است:

haft_vadi@ 



اگر به قاعده انگشتان دست هنوز خواننده ای این صفحات را می خواند.

حتی می تواند به این طریق:
Gol_Afarid@
برایم پیام بگذارد، اگر پرسشی بود.
حس عجیبی دارم در وبلاگ.
شاید هم حس تنهایی سرزدن به خانه ای است که مدتها به حال خود رها شده.
یک نوستالژی غریب دارد، هم دریغ و افسوس است و هم شوق و اشتیاق.