شاه و وزیر

نشسته ایم با دخترها و آقای خانه "شاه و وزیر" بازی می کنیم . روی کاغذهای تا خورده نوشته ایم شاه ؛ وزیر ؛ دزد ؛ جلاد . کاغذها را روی زمین پخش می کنیم . هر کس یکی را بر می دارد .
 اولین کسی که لب به سخن می گشاید بیزقولک است که شاه شده می گوید : وزیر بنده کیست ؟
من می گویم : بنده !
شاه می گوید : دزد را در میان این دو پیدا کن .
من باید به آقای خانه و بیزبیز نگاه کنم و حدس بزنم کدام یکی شان دزد است . این مسئولیت وزیر است که بتواند بدون متهم کردن دیگران دزد واقعی را بیابد اگر اشتباه کنم شاه خودم را تنبیه می کنم .
به آنها نگاه می کنم . آقای خانه جور مطمئنی برایم ابروی چپش را بالا می اندازد و خنده کجکی می کند . از قیافه ترسیده بیزبیز می فهمم که او دزد است .
می گویم : شاها ایشان دزد هستند .
جلاد خنده وحشتناک سر می دهد .
حالا نوبت شاه است که یک مجازات وحشتناک برای دزد مقرر کند .
شاه فریاد می زند "سبیل آتشی" . سبیل آتشی یعنی آقای خانه ناخنهای دو شصتش را بگذارد بالای لب بیزبیز و از دو طرف با فشار بکشد طوری که بالای لب بیزبیز قرمز شود .
به عنوان وزیر واسطه می شوم . می گویم : شاها از شما تقاضایی دارم خواهش می کنم مجازات دزد را تخفیف دهید اشتباه کرده است دیگر از این کارها نمی کند من به شرافتم ! سوگند می خورم . می توانید برقصانیدش یا با ، باسنش روی دیوار برایتان هشت انگلیسی بکشد تا خنده اتان بگیرد, یا ....
بیزقولک فریاد می زند : هرگز؛  همه ی مزه ی شاه شدن به این است که پدر همه را در بیاوریم . زود باش جلاد کارت را انجام بده .