چه وقت بخندم ؟ چه وقت گریه کنم ؟

خواهری داشتم ( هنوز هم دارمش ) که در 26 سالگی هنوز بالغ نشده بود . او دختر قد بلندی بود با هوشی بالا اصولا کسی که  26 سال تحصیلات و زندگی اجتماعی را پشت سر گذاشته ولی احساساتی 14 ساله دارد به اندازه 14 سال سن احساسی اش با هوش است دیگر اینطور نیست ؟
14 ساله بود چون هنوز  طغیان گری ها ؛ ناپختگی ها و لوس بازی های 14 سالگی اش را داشت . زود عصبانی می شد ؛ پر خاش می کرد ، قهر و آشتی داشت و .... وقتی عاشق شد هنوز 14 ساله بود وقتی قرار شد ازدواج کند 14 ساله بود در 26 سالگی وقتی 5 روز به عروسی نامزدی اش را بهم زد 14 ساله بود . 14 سال بعد در سن 40 سالگی وقتی با همان مردی که یک بار در 26 سالگی عاشقش شده بود و قرار ازدواجشان را بهم زده بود ازدواج کرد هنوز 14 ساله مانده بود. اما حالا  پس از گذشت 5 سال از ازدواجشان  الحمد الله دوران بلوغ را پشت سر گذاشته  و 26 ساله شده است .
شاید به همین دلیل است که من از آغاز دوران بلوغ بچه ها می ترسم , دوران بلوغ  شروع شدنش با تغییرات هورمونی است اما تمام شدنش با چقدر تو سری خوردن و تحقیر شدن و عقب  افتادن  باشد خدا می داند .
من مردها و زنهای زیادی را دیده ام که دوران بلوغشان از یک سال تا 60 سال ادامه دارد . اینها همه دخترکان و پسرکان باهوشی هستند که فقط قدشان و سنشان بلند و زیاد شده است ولی عقل احساسی اشان هنوز در سیزده ؛ چهارده سالگی متوقف مانده است .
اصولا ما ایرانی ها بیشترمان اینطور هستیم ما دوران بلوغی بس طاقت فرسا و طولانی را پشت سر می گذاریم . احساساتمان لجام گسیخته است ؛ زود کلاه از سر بر می داریم و بر زمین می کوبیم , رگ گردنمان زود قلمبه می شود , شیرمان زود خشک می شود , خشتکمان را زود پرچم می کنیم  ؛ یقه امان را زود جر می دهیم . خیلی پاچه ور مالیده هستیم . اما ساده ایم ؛ سرمان زود کلاه می رود , خیلی حجب و حیایمان زیاد است ؛ به وقتش تو سری خوریم , بار خوب از ما می کشند , همین است دیگر  وقتی ما نمی دانیم چطور احساساتمان را کنترل کنیم  دیگران کنترل احساسات ما را به دست می گیرند .
مدتهاست تمرین می کنم ریموت کنترل  احساساتم به دست خودم باشد . هر وقت دلم خواست بخندم هر وقت دلم خواست گریه کنم .
.