درستایش زنان "درود بر عشق "

پدر بزرگ من یک مرد سیاسی بود . وکیل مجلس ؛ نه از آن وکیلها که کیف انگلیسی به دست به مجلس می روند و استقلال مملکت را به پای هر بیگانه ای  می ریزند . یا از آنها که برای خوشامد حاکمان در مجلس دهن کف کرده و پا برزمین کوبان  " مرگ بر این " مرگ بر آن " نعره می زنند  . او وکیل مردم بود و مردم دار . آرمانهای بزرگی داشت و رویاهایی در سر . بعد از سقوط مصدق او را هم مثل خیلی های دیگر که تمایلات میهن پرستانه داشتند زندانی و شکنجه و عاقبت سکته می دهند .
مادر بزرگم می ماند و چند بچه قدو نیم قد و قلبی که سخت اندوهگین است .اوکه عاشقانه همسرش را دوست داشته بیکار نمی نشیند  هر وقت فرصتی پیش می آمده یا در جمعی بوده به شاه و اطرافیانش ناسزا می گفته و او را مسبب مرگ شوهر می دانسته  تا اینکه خیلی ناغافل و تصادفی سر همین خیابان بهبودی ماشین ارتشی با او تصادف می کند  و اوهم تمام می شود .
وقتی پدرم زندان بود . این مادر بود که چون سیر و سرکه می جوشید . با فروش جهیزیه اش پدر را که حکم اعدام برایش بریده بودند از زندان بیرون می آورد . بعد از آن هم این او بود که بیشتر دنبال انقلاب و انقلاب بازی می دوید با خاطره ای از پدری که از دستش داده بود .
همین فخر السادات خودمان را تا قبل از زندانی شدن تاج زاده چه کسی می شناخت. در واقع نامه نگاری های عاشقانه اش بود که او را به ما شناساند . یا زهرا راهنورد را که پا به پای شوهر همراه بود یا همسر کروبی را یا مادر سهراب را , یا مادر ندا را یا ..............
 احساس می کنم اگر مردها را نوع خاص دیدگاه و آرمانهایی که دارند به میدان سیاست و مبارزه می کشاند زنها بیشتر با نوع خاصی از عشق وارد این وادی می شوند . در واقع یک وجه  زنان سیاسی است اما هزار و یک وجه دیگر را عشق تشکیل می دهد . پس "درود برعشق " بخاطر تمام زنانی که  به ما شناساند .