مرد نباید هیچ وقت بی چاره باشد

میان کامنت هایی که خوانندگان برای بعضی پست های من می گذارند بعضی کامنت ها خیلی "تو دل خالی کن"  هستند .
مثلا یک عده در جواب این که من می نویسم " یک مهندس خوش قیافه می شناسم  با آقای خانه مقایسه اش کرده ام "
جواب می نویسند : " بیچاره آقای خانه " ( یعنی که چرا او را با آن مهندس مقایسه کرده ای )
وقتی عده ای می نویسند " بیچاره آقای خانه"  من بیشتر دلم برای آقای خانه می سوزد تا وقتی خودم  او را با یک مهندس خوش قیافه مقایسه می کنم .
چون وقتی من او را با یک مهندس خوش قیافه مقایسه می کنم و می گویم : عزیزم تو رو به خدا یک ذره به قیافه ات برس مثل این مهندس خوش قیافه بشوی !  او به من می گوید : من همین هستم که هستم می خواهی بخواه نمی خواهی هم برو زن این مهندس پیزوری ات بشو که  دستهایش تپل مپل و سفید و کرم زده و کار نکرده است . تا وقتی زن من هستی باید مرد خاک  و خلی ببینی و دستهای پینه بسته و خشن و نه چندان نرمش را تحمل کنی و با اخم و تخم و خستگی اش هم کنار بیایی .
وقتی او اینطور می گوید : ناگهان من یاد چای می افتم و کشمش و خرما که بیاورم تا با هم بخوریم و به زندگی بخندیم و شوخی اش بگیریم .
اما وقتی بعضی خوانندگان می گویند :" بیچاره آقای خانه "   ناگهان ته دل من خالی می شود . راستش من از مردهای بیچاره خوشم نمی آید . مرد باید هیچ وقت بیچاره نباشد . حتی وقتی هیچ چاره ای نداشته باشد .