ما که ندیدیم در چنته دور و بری ها کسی که بتواند بی دردسر ایران ما را عقیم کند

نوشته بودم  ایران فحل شده است . گربه هایی که به دوران بلوغ می رسند فحل می شوند . می شود گفت یک جورهایی به آگاهی می رسند .  اسمش این است که  دنبال جفت  می گردند اما رسمش این است که اینها را دیگر  نمی توان آرام کرد . اولین نشانه ایرانی که فحل شده باشد افسردگی است . غمگینی مرموزی است که ناگهان سراپای وجودش را می گیرد . گویی ناگهان می فهمد این صاحب آشنایی که هر روز به او غذا می داد و دستی به سرو گوشش می کشید همان کسی است که آزادی های او را به بند کشیده است . همان کسی است که تعیین می کند او با چه کسی ؛  چه وقت و چطور دوستی کند . همان کسی است که درها را بسته و او را از دیدن دنیا محروم کرده است . بعد ناگهان شورش شروع می شود  سه چهار روزغوغا به پا می کند  تظاهرات  می کند شعار می دهد خودش را به درو دیوار می کوبد  تا  دوران  تمام می شود اما دوران تمام شدنی نیست ؛   دوباره دوهفته دیگر یک ماه دیگر شروع می شود سردرگمی , سرگیجه ؛ افسردگی , داد می کشد فریاد می کتد. غوغا به پا می کند تا به خواسته اش برسد . دست خودش نیست .  دیگر دوران دنبال گلوله کاموایی دویدن و از درو دیوار بالارفتنش به پایان رسیده طبیعت مسئولیت دیگری به دامانشان گذاشته است .

صاحب نو رسیده نمی تواند ایرانی را که بالغ شده است بی دردسر به حال خود رها کند  نه توسری نه باتوم نه گاز اشک آور و نه حتی انگولک کردن ایران چاره کار نیست   سلطان  یا باید درها را باز کند و اجازه دهد ایران هر کجا می خواهد برود و با هر که می خواهد دوستی کند و یا باید متخصص بیاورد گربه  را عقیم کنند ( ناگهان یادم به لیبی و آن سرهنگ دیوانه افتاد ). عقیم کردن ایران هم کار هر کس نیست گاو نر می خواهد و مرد کهن ما که ندیدیم در چنته دورو بری ها کسی که بتواند بی دردسر ایران ما را عقیم کند .