۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۱

وداع با لذت رياضي

تمام خاطرات نوجواني من از رياضيات،  كتابهايي بود كه  پرويز شهرياري نويسنده اشان بود.
معماهاي رياضي،‌ در پي فيثاغورث، جبر و مثلثات، لذت رياضي،  كتابهاي او را مي خواندم براي فخر فروشي به همسن و سالهاي خودم. براي آنكه بتوانم معماهاي بيشتري حل كنم،  براي آنكه جالب تر به نظر بيايم!
 كتابهايي كه هنوز زينت كتابخانه من است،
 بيزبيز مي پرسد: مامان واقعا وقتي نوجوان بودي از اين كتابها مي خواندي؟ عجب مخ خرابي بودي تو!
من مي گويم: من عاشق اين كتابهاهستم،  خودم به كتابخانه مي رفتم و تمام ماهانه اي كه پدرم داده بود و با تاكيد گفته بود نبايد خرجشان كنم! براي خريد اين كتابها هزينه مي كردم.
كتابهايي كه هنوز دوستشان دارم و حساب كتابهاي  دوران نوجواني ام لا به لاي  برگهاي كاهي اشان به يادگار مانده است.



۷ نظر:

ترنج جان گفت...

خارخاسک جان من حس بیز بیز رو می فهمم . در تمام طول دوران تحصیل درس ریاضی تنها درسی بود که در مخ من فرو نمی رفت و من همیشه با این درس مشکل شدیدی داشتم...و همیشه همکلاسانی که در این درس موفق بودند را نخبه می دانستم. البته قبل از این که این مطلب را بنویسی خودم میدانستم که یک نخبه هستی . و دوستت دارم خارخاسک جان

ناشناس گفت...

are, manam ketab haye parviz shahriyari ro hal mikardam. raveshhaye jabri 1 va 2. hanoozam benazaram sakhte. vaghti didam fot karde fekr nemikardam oon bashe. khoda rahmatesh koneh.

نبات داغ گفت...

خوب بعد؟ بقیش چی

ناشناس گفت...

Shahriari single handed had significant scientific and cultural contributions for Iran. He really tried to improve the iranian education system for Math. ALthough I am a faculty in medical school but His books had a large impact on my career.

مهرناز گفت...

پای ریاضی که وسط باشه نمی تونم اسمایل خنده و شادی و این چیزا بذارم.

چهارگاه گفت...

نوستالژی ... جلد سبز پر رنگ با فونت نستعلیق نارنجی ...خوشبختانه من هیچوقت بهشون سلام نکردم که حالا بخوام وداع کنم! فقط چون حافظه تصویری خوبی دارم طرح جلدشون یادم مونده بود!

گولدن گفت...

واااااای.. گفتی پرویز شهریاری.. تمام ابهت ریاضی و خدای ریاضی آن موقع ها در نظر من پرویز شهریاری بود...

نوروزی دیگر

پول خوشبختی نمی می آورد

 غمگین نباشید و تلاش کنید به ادامه زندگی به خوشبین ترین حالت ممکن. زیرا برای غصه  خوردن در هر موقعیتی که فکرش را کنید سوژه مناسب پیدا می شود...