یکی از دلهره آورترین فیلم هایی که دیده ام همین فیلم کوی دانشگاه است .چون می دانم هیچ بت منی وجود ندارد که به داد این بچه های مظلوم برسد . فیلم را با سرعت خیلی خیلی پایین می بینم بدون صدا در اندازه ی 15در 17 سانتیمتر ومدام برای آنکه احساساتی نشوم و اشکم در نیاید روی بر می گردانم از آنچه می بینم و باز هم قلبم و روحم به تلاطم می افتد .
مدام می گویم : خدا تو کجایی؟ چرا ظالم همچنان ظلم می کند و تو همچنان سکوت .پس کی فرصتی که به آنها داده ای تمام می شود ؟
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
نوروزی دیگر
پول خوشبختی نمی می آورد
غمگین نباشید و تلاش کنید به ادامه زندگی به خوشبین ترین حالت ممکن. زیرا برای غصه خوردن در هر موقعیتی که فکرش را کنید سوژه مناسب پیدا می شود...
-
دستم اومده که خیلی از شما از استدلال های خسته کننده و بعضا مغلوط ! تحلیل های آبکی و شعار گونه من خوشتون نمی آد ( هه هه ) . اما خیلی دوست دا...
-
من هميشه يك دوره هايي داشته ام.آمدن ها و رفتن هايم گاهي زودتر تمام مي شده، گاهي ديرتر، اين هم از عجايب زندگي خارخاسكي من است ديگر. هر چه ...
۱ نظر:
خب، نبین بابا جان. مثل خیلیای دیگه که ندیدن
ارسال یک نظر