از خیر ماچت گذشتیم آب دهنت را جمع کن

آقای خانه برای بیزقولک دوچرخه خریده گذاشته پشت در می خواهد بچه را سورپرایز کند . می گوید : بیزقولک بابا ؛ برو دم در کفشها را جفت کن بگذار در جاکفشی . بیزقولک اما نشسته است کارتون تماشا می کند ؛ می گوید : باشه این را تماشا کنم .آقای خانه سماجت می کند : گفتم همین حالا برو . بیزقولک مقاومت می کند ، جای خوب کارتون است همانجایی که همیشه دوست دارد صد بار تماشا یش کند . هیچ چیز نمی بیند با دهن باز مجذوب شده است . آقای خانه می آید دستش را می گیرد می گوید : مگر نمی گویم همین حالا برو کفشها را جفت کن . بیزقولک  گریه اش می گیرد اما آقای خانه اخم و تخم می کند وبا دعوا بچه را کشان کشان می برد تا دم در ( لابد دل توی دلش نیست که بچه را بفرستد  بیرون  ؛ دوچرخه را ببیند) . ؛ خوب بچه با اشک آویزان می رود و دوچرخه کوفتی را هم می بیند و کلی گل از گل هر دوتایشان می شکفد.
بیز بیز می آید لب ور می چیند که چرا برای بیزقولک دوچرخه خریدی ولی برای من ویلون نخریدی ؟ من که خیلی وقت است به تو گفته ام  ؟ آقای خانه همانطور که بیزقولک را بغل کرده است می گوید : چون بیزقولک کوچکتر است و بیشتر از تو دوستش دارم . از دست تو به این دلیل و این دلیل عصبانی هستم .  بیز بیز اشکش در می آید می دود توی اطاقش که خودش را پرت کند روی تخت و به سیری دل گریه کند ؛ ولی  ویلون جدیدی که پدرش برایش خریده را روی تخت می بیند .همه شاد می شوند .
همین دیروز برای من اس ام اس داده است  که : می کشمت ! می آید می بینم یک دسته گل گرفته به مناسبت سالگرد اولین دیدار عاشقانه امان  . حیرت من را که می بیند  می خندد و می گوید : هرچیز خوبی در کنار یک اتفاق بد خوبتر به نظر می آید . تازه من گریه کردن  زنها را خیلی دوست دارم اما طاقتم کم است . اول اشکتان را در می آورم بعد زود باجتان را می دهم مگر چطور می شود ؟می گویم : هیچ چیز نمی شود؛ فقط من یکی  از خیر ماچ تو گذشتم لطفا آب دهنت را جمع کن  .