دلقک های سیرک

سال پیش بچه ها را برده بودیم سیرک ، از جمله چيزهاي که مسئولين و گردانندگان سيرک براي کسب در آمد بیشتر براه انداخته بودند عکس انداختن با چند دلقک کوتوله   بود . یعنی بعد از آن همه ژانگولر بازی که توی صحنه در می آوردند بعدش باید می آمدند عکس زورکی می انداختند . قيافه ي غمگين و خسته کوتوله ها را هيچ وقت فراموش نمي کنم . من مي خواستم بيز بيز و بيزقولک حتما کنارشان بايستند و عکس بياندازند پيش خود استدلال مي کردم شايد مبلغي از پول هم توي جيب خودشان برود . اما بيزقولک با گريه و زاري و آبروريزي گفت : مي خواهد برود با کره خر کوچک و بازیگوش سیرک عکس بگيرد . بيز بيز هم آقاي خانه را واسطه کرد تا برود با یکی از دخترهای اسب سوار عکس یادگاری بیاندازد . آخرش ناچار شدم خودم بروم کنار يکي از کوتوله ها بايستم و با او عکس بياندازم . دو تا آدم غمگين يکي که به زور مي خنديد و ديگري که با آن نقاشي روي صورت خندانده بودندش . اين روزها مدام فکر مي کنم چقدر شباهت است ميان ما ملتهاي جهان سوم با آن دلقکهاي کوتوله ي غمگين چهرمان را خندان کرده اند . اما چشمهايمان فرياد مي زنند که چقدر خسته ايم و چه غم بزرگی  داريم .