سیاست و کیاست مردان نامی

قائم مقام فراهانی وزیر محمد شاه قاجار بود و شاید کمتر کسی است که بداند قطعنامه ترکمن چای به خط قائم مقام نوشته شده است . در واقع اگر قائم مقام نبود دولت روس تا هر کجا قشونش پیشروی کرده بود را مرز روس و ایران تعیین می کرد . یعنی تمام استان آذربایجان به روسها واگذارمی شد . ولی درایت قائم مقام مانع می شود و رود ارس مرز بین دو کشور قرارمی گیرد البته مقدار بسیار زیادی از کشور هم بر باد می رود که خوب به درک ؛ بدتر از ترکمن چایش را هم دیده ایم و طوری نشده است ، پوست کلفت هستیم کلا .
بگذریم ؛ قائم مقام آدم سیاستمداری است ؛ ملاحظه کار است ؛ کار کشته و سرد و گرم روزگار چشیده است . اما همیشه هم نمی توان در میدان جنگ و اوضاع مملکت و بالا و پایین شدن روزگارِ ملک سیاست داشت . ایشان یک دوره ای می روند در سرخس ناچاراً ساکن می شوند از این طرف شاهزاده خانم همسر ایشان و خواهر شاه در تهران بوده و بی صبرانه انتظارش را می کشیده . از آن طرف هم قائم مقام ناگهان فیلش یاد هندوستان می کند و در جا می رود یک ضعیفه ای را صیغه می کند ؛ عقد می کند یا هرچه خلاصه من نمی دانم مهم این است که شاهزاده خانم اصلا و ابدا از این موضوع اطلاع نداشته و گویا یواش یواش گندش در می آید و قائم مقام می افتد به چه کنم چه کنم که چه خاکی به سرش بریزد. دست آخر می نشیند یک نامه ای به شاهزاده خانم جانش می نویسد در همان مایه های قطعنامه ترکمنچای ! به این مضمون .
شاهزاده جان ؛ فدایت شوم ؛ تصدقت گردم ؛ امان است در این سر پیری و آخر عمر ؛ به یک پیره زنی گرفتارم ، بد گو ؛ بدخو ، بدخواه ؛ جان کاه ؛ شایسته هزار انکار و اکراه ؛
نقره اندوده به نقد دغل عنبر آمیخته به گند بغل !
همه عیب هاش را می دانم و بدکرداری هاش را علانیه می بینم و دایم در این اندیشه و تدبیرم که شاید نقصی جویم و کناری گیرم اما هر قدر بیشتر در خلاصی می کوشم بدتر به بند بلاش می افتم .
بدخوئی است که مثل خود ندارد ؛ جادوئی است که فیل شاه را می غلطاند ؛ خودساز و اصول باز و زبان آور ظریف ؛ در همه فن حریف .
خلاصه می گه و می گه آخرش آقای سیاستمدار می رسه به این بند تاثیر گذار " ترسیدم که این فقرات را دیگری به عرض شما برساند خود سبقت نمودم ". والسلام