شطرنج باز خوب مهره هایش را در یک میدان درگیر نمی کند

وقتی با بیزبیز شطرنج بازی می کنم خوب می دانم استراتژی اش چگونه است . او چند سرباز و وزیر و اسبش را راه می اندازد از خانه ی خودش صاف می آورد جلوتا به شاه من کیش بدهد .
به او می گویم : وقتی تو اینطور بازی می کنی من خوب می دانم مهره هایم را چطور بچینم که تو یک میلیمتر هم به هدفت نزدیک نشوی . سعی کن پراکنده بازی کنی سعی کن وقتی من در میانه میدان نیروهایم را جمع کرده ام تو پشت سر ایشان باشی و نیروهایت را سازماندهی کنی  .
با تعجب می گوید : وقتی من نتوانم نیروهایم  را جلو بیاورم چطور می توانم به شاه دشمن  کیش بدهم ؟
من می گویم : وقتی تو جای دیگر گرد و خاک کرده ای  من ناچار می شوم بازی را بکشم به جایی که مهره های توهستند آنوقت میانه میدان خالی می شود و تو می توانی نفوذ کنی و با دردسر کمتر به شاه من کیش بدهی .