بزن مرد من اينجا هستم

  امروز  فيلمي از يک جوان مصري ديدم که  پيراهنش را در مي آورد و به سربازها سينه اش را نشان مي داد که يعني بزنيد اينجا را بزنيد ؛  آنها هم نامردي نکردند و قلبش را نشانه گرفتند و شليک  . فيلم خيلي تاثير گذاري  بود با اينکه از روي پشت بام گرفته بودندش و تصاوير از راه دور بود اما شورانگيزي عجيبي داشت  مرا ميخکوب کرده بود . يادم به انقلاب اول افتاد انقلاب سال 57 راستش خيلي هم اينطوري ها نبود که آن انقلاب بي دردسربه دست آمده باشد و مثل هلوي پوست کنده راهت  رفته باشد در حلقوم خلق .
روزهاي انقلاب 57 ما تازه از اصفهان به قزوين کوچ کرده بوديم . هنوز چمدانهايمان را زمين نگذاشته بوديم که شور انقلابي قزوين را هم دچار کرد .ماههاي اول همه ي درگيريها در قزوين شبانه بود درست در شبهاي حکومت نظامي ناگهان يک عده به خيابان مي ريختند شعاري مي دادند دنبال بازي مي کردند . تير اندازي مي شد و بعد همه چيز آرام مي گرفت تا شب بعد . خوب يادم هست زنها و مردهاي فاميل کار و زندگي را تعطيلش کرده بودند و به پر و پاي هم مي پيچيدند و همگي سي اسي ( آن روزها سياسي را اينطور مي نوشتند بيشتر توي دکانها و مغازه ها که مردم بحث نکنند ) شده بودند . ما هم که کلا خانواده اين کاره تبمان بيشتر بالا گرفته بود .

شبي مهماني بوديم صداي تيراندازي آمد گويا با ماشين دنبال عده اي کرده بودند عمه ام رفته بود پشت در خانه اش ايستاده بود. تا جوانهاي فراري را بکشد توي خانه ؛  صداي ايست مردان شاه توي کوچه مي پيچيد  و تيراندازي ما بچه ها را وحشت زده کرده بود پشت پنجره عمه را تماشا مي کرديم ناگهان در را باز کرد و يک دختر جوان کتک خورده  را به سرعت به داخل خانه کشيد . دخترک چند ساعتي مهمان ما بود با ؛ باتوم توي سرش زده بودند و سرش شکسته بود و خون مي آمد . اين اولين تصوير خشونت در دوران انقلاب بود که در ذهن من نقش بست .
چند شب بعد خانه خودمان بوديم در حياط ايستاده بوديم باز هم جنگ و گريز خياباني بود  گوش مي داديم . چند مامور جان برکف جانشان به لبشان آمده بود از دست چند جواني که ما حتي نمي ديديمشان . مامورها عربده مي کشيدند : واسا مادر ….  کو..... ؛  جواني فرياد مي زد : بزدل ؛ ترسو بيا جلو . صداي تير مي آمد. صداي خنده جوانها – مادرم ايستاده بود دستها را به هم گره کرده بود با ترس صلوات مي فرستاد . پسرک مي گفت : کوري من اينجام ؛ بزن مرد ؛ بزن . صداي تير مي آمد . صداي فرياد و صداي دويدن و عوض کردن جا در تاريکي کوچه پشت درختان .
خلاصه اينکه امروز وقتي فيلم اين جوان مصري را ديدم با آن دستهاي از هم گشوده براي در آغوش کشيدن آزادي  ناگهان به ياد آن جوان ناديده افتادم هماني که در کوچه فرياد مي زد بزن مرد من اينجا هستم .
دوست داشتم  که به عنوان آخرين پست در روزهاي ماقبل آن روز،  اين چيزها را بنويسم و بنويسم که آزادي هيچگاه آسان به دست نمي آيد . آزادي  سخت به دست مي آيد  جواهر  گراني است ارزش گران خريدنش را هم دارد . محض احتياط مي نويسم هفت نفر از دوستان خواننده نام ونشان مرا دارند اگر رفتم و بازگشتي نداشتم پس از پيروزي و آزادي مي توانند  نام و نشانم را فاش کنند .
البته بادمجان بم آفت ندارد . اصلا هم نمی خواهم نام ونشانم را فاش کنید . خودم یک روز می آیم این کار را می کنم به شرط آنکه آزاد باشیم .