حقیقت کار سیاستمدار

اگر کسی از من بپرسد  در خانه داری چه کاری را بیشتر از همه دوست  دارم  ؟
می گویم : شستن دستشویی توالت و آشپزی کردن را .
وقتی می روم برای شستن توالت  از نشانه ها می فهمم  چه کسی آمده و چه گندی زده است .
کسی که  فقط برای یک جیش  کوچک  می رود آن تو و شلنگ را باز می کند و برای رفع بیکاری همانطور چمباتمه به در و دیوار آب می پاشد بیزقولک است . تنها کسی که پا برهنه می رود توی توالت و تا دمپایی اش را بپوشد  رد پاهای خاک آلودش را همه جا توی خیسی ها می گذارد و اندازه پایش از یک کف دست بزرگتر نیست همان اواست .
کسی که همیشه یادش می رود پی پی اش را بشوید و اگر از او بپرسیم   حضرت عباس و تمام انبیاء و اولیاء را شاهد می گیرد که  کار او نبوده  بیز بیز است او همان کسی است که  وقتی از توالت بیرون می آید  بر عکس کاری که آن تو کرده ،  بوی عطر از همه ی زوایای آنجا بیرون می زند بس که هر بار همه ی عطرها ی من و آقای خانه  را یکی یک پیس روی خودش امتحان می کند .
کسی که خرده های موی ریش وسبیلش همیشه توی کاسه توالت نشسته می ماند و همیشه با صابون صورت من ریشش را اصلاح می کند و کف های ماسیده روی صابون را نمی شوید آقای خانه است .او همان کسی است که بعد از بیرون آمدنش از توالت باید ماسک به صورت زد و با ده بار سیفون کشیدن هم چیزی درست نمی شود  .
من سیاستمدار خانه امان هستم . در حالی که همه خانواده  از یک توالت برای قضای حاجتشان استفاده می کنند . من توالت فرنگی توی حمام را به انحصار خودم در آورده ام و آنها  فقط گاهی آن هم به ضرورت اجازه دارند از آنجا استفاده کنند . من توالت آنها را می شویم به شرطی که کسی از توالت من استفاده نکند . من نشانه های آنها را می دانم و ردشان را می گیرم در حالی که آنها از نشانه های من بی خبرند و رد من ناپیداست .
من سیاستمدار خانه امان هستم  چون خوب می دانم چه گندی را چه کسی زده است و  گندها را من پاک می کنم و در نهایت این من هستم که هر چه بپزم شور یا بی نمک ناچار به خوردنش هستند .
پس این من هستم که می توانم برایشان آشی بپزم که   رویش یک وجب روغن  داشته باشد .
این است حقیقت کار سیاستمدار.