حکايت آن زن که زن بود ولي دوست داشت روزنوشت هايي بنويسد در وبلاگش و ناگهان به يادش آمد که زن است

می خواستم چیزکی بنویسم در مورد جوانی هایم ؛ ولی  یادم آمد   بايد بروم پيراهن هاي آقاي خانه را اتو کنم . يک بار سر همين اتو نکردن  پيراهن هايش  تا مرز جدايي رفتيم و برگشتيم . من گفتم : طیق قوانین شرع  وظیفه ی  من فقط و فقط تمکين کردن است و بس . کجاي اسلام  نوشته بايد پيراهن هاي شوهر را  زن اتو کند ؟ او هم  گفت : وقتي پيراهن من را اتو مي کني انگار من را تمکين کرده اي من همان حظ را مي برم .

من هم یک ماه تمام  هر وقت می گفت : بیا برویم رستوران ایتالیایی ( این اسم رمزمان است ) می گفتم : چه خوب  ؛ بعد هم یک مشت پیراهن و شورت و شلوار و اینهایش را می آوردم ؛  می ریختم جلویم شروع می کردم به اتو زدن و می گفتم : خوب است ؟ همینطوری ادامه بدهم یا  پشت و رو اتو کنم بیشتر کیف کنی ؟

نه بیشتر از این نمی توانم بنویسم وقت ندارم باید بروم تمکین کنم  .