مادرها و دخترها

یه بدجنسی هایی تو بچه ها هست .  عیب نداره ضروریه کمکشون می کنه بدجنس باشن و  گاهی وقتها گلیم خودشون رو از آب بکشن بیرون . اما چقدر باشه؟ چطوری باشه ؟ مهمه ؛  بالاخره باید اندازه اش رو فهمید . دیروز با بیز بیزو بیزقولک رفته بودیم استخر . چند تا دختر هم سن و سال بیزقولک هم بودن همه ناز ؛ همه از اين بازو بند های باد بادی دشتن! بعد بیزقولک همش نگاهشون می کرد و دو سه باری هم از راه دور به من نگاه کرد و با ایما اشاره  بادبادي هاي اينها  رو نشونم داد و لبهاش رو آویزون کرد.  که یعنی منم می خوام . من محل نمی دم به این حرفا  . یعنی چی که بچه تا یه چیزی خواست ننه باباه  ِ می پرن می رن تهیه می کنن . بچه ها شل و ول می شن .  اینطوری فکر می کنن  ؛ زندگی یعنی همین خواستن و داشتن . وقتی دید نخیر من تو این فازها نیستم که دلجویی کنم . دیگه با من کاری نداشت تا وقتی سانس استخر تموم شد و همه داشتیم می اومدیم  بیرون . یه وخت ! دیدم سه تا بچه ریقوی گریون ردیفی  با مامان هاشون ایستادن لب استخر  به من که کمک می کردم بیزقولک بیاد بیرون نگاه می کنن . لبخند زدم که یعنی بله ما هم از اين  دخترکان داريم ؛  ولی  چهره مادرها و دخترها مسالمت آمیز نبود  . بعد بچه ها به نوبت شروع کردن به زر زر کردن و اشک ریختن وفین بالا کشیدن ، که خانوم دخترتون تمام مدت زیر آب زیر آبی می رفت دست و پای ما رو ویشگون می گرفت .  خلاصه با کلی شرمندگی و سرخ و سفید شدن هزار بار معذرت خواهی کردم . بعدشم رفتم از فروشگاه همونجا برای دختر بد از این باز و بندهای مسخره خریدم . تازه بعد از خریدن می گه : مامان به خدا نمی خواستم ها ، اگه دلت خواست برو پسش بده ،  تازه فهمیدم که با اين بازوبندها  نمی شه  زیر آبی رفت همش دستهای آدم می آد روی آب .