جاده رفت ؛ جاده برگشت

مسافرت بودیم رفته بودیم سرزمین مادری ام  تا دیداری تازه کنیم از قبیله من .
زندگی من و آقای خانه یعنی یک جاده رفت و یک جاده ی برگشت .
در جاده ی رفت آقای خانه گره به ابرو می اندازند و کم حرف  می شوند و دندان به هم می سایند . در عوض  من ناز می کشم و قربان صدقه می روم و شوخی می کنم و شعر می خوانم ." عقرب زلف کجت با قمر قرینه تا قمر در عقرب  کار ما همینه "
در جاده ی برگشت من اخم می کنم  و پف می کنم و بد اخلاق می شوم و برعکس آقای خانه اند که شوخی می کنند و حراف می شوند و  شعر می خوانند " بگشا ز مویت  گرهی  چند  ای  مه .......تا بگشایی گرهی شاید زدل دیوانه "
یادش به خیر همیشه حیران بودم که چرا پدرم هر وقت قرار است یکی از فامیل مادری به خانه امان بیاید همه را جان به سر می کند ؛ دعوا راه می اندازد ؛   شلوغ می کند ؛  دست و دلش به خرج کردن نمی رود و کلا آدم دیگری می شود .
حالا فهمیده ام  اینها اسرار زندگی زناشویی  اند ! زندگی مشترک یعنی همین بده بستان ها ؛ باج گرفتن و باج دادن ها . یک نمایش طنز که برای مزه دار کردن زندگی بکارش می بریم ولی بعضی وقتها چون طنازی  نمی دانیم ؛ می شوند مثل  فیلم سینمایی های  طنز وطنی خودمان . مثل  اخراجی های یک ؛ اخراجی های 2 اخراجی های .......  خلاصه  شورش در می آید و حال به هم زن می شود.