جریان فتنه شناسی

چند سال پیش در عنفوان وبلاگ نویسی من ,  یک وبلاگ نویسی هم بود که برای خودش بیا و برویی داشت . نه خیلی زیاد البته ، در آن حد که افتد و دانی . اتفاقا از نوشته های من هم بدش  نمی آمد و گاهی سرکی به وبلاگ من می کشید. من آن وقت ها  در قالب یک دختر بچه ی دبیرستانی مطلب می نوشتم که پدرش مرده بود و  مادرش ازدواج کرده و او با پدر بزرگ و دوخاله اش زندگی می کرد ( شباهت دارد می دانم خارخاسک و آقای خانه و دخترها ) .این آقا هم مثل بقیه خوب می دانست که این نوشته ها نمی تواند کار دختر هفده هجده ساله باشد و مثل بقیه دوست داشت که باشد .

مدتی بعد با چند وبلاگ نویس دیگر دوست شد و آمد و شدی  به هم زدند . آدم بد گوشتی از آب درآمده و انتظارات را برآورده نکرده بود بخصوص آنکه اینطور شایع شد که دروغگویی بزرگ است . نه خارج رفته و نه تحصیلات آکادمیک داشت . یک نفر هم راپورتش را داد که معتاد است و شاید به نظرم می آید زندان هم رفته بود . خلاصه عاری از هر نوع جذابیت داخلی و خارجی چیز هشت الهفتی به نظر می آمد که  تنها دوستان واقعی اش همان چند صد نفر خواننده وبلاگش بودند که حقیقتش را نمی دانستند و دورا دور داستانهایش را می خواندند و  باور می کردند  .

نمی دانم چه شد که ناگهان جریان فتنه شناسی  به راه افتاد که این آدم رسوا بشود . این سو و آن سو در کامنتها و پیغامها سکه یک پولش کردند . او هم کم نمی آورد البته ناشناس و غیر ناشناس از خودش دفاع می کرد به اشد درجه !  اما روی هم رفته نابود شده بود . آقا زد و چند ماه بعد هم تصادف کرد و مرد . خیلی از دوستان قدیم من که این پست را می خوانند او را کاملا می شناسند . یکی از وبلاگ نویسها مارکوپولو وار گیوه هایش را ور کشید و راه افتاد و رفت وفهمید که ماجرا حقیقت دارد تا سنگ قبرش را هم رویت نکرد دست از جستجو نکشید بعد هم  آمد و گزارشش را  نوشت و همه فهمیدند که این آدم حقیقتا مرده است و پرونده وبلاگ نویسی اش برای همیشه بسته شد .

من آن روزها احساس عجیبی داشتم از مردن این مرد . متاسف شده بودم رویاهایی که برای خودش ساخته بود . تصویری که از خودش درست کرده بود و ناگهان نابودی کاخ آرزوهایش  . با تمام وجود دردی که تحمل می کرد را درک می کردم  و تلاشی که برای ارائه چهره ای متفاوت از خودش می داد می دیدم . با خود می گفتم : حیف از این جوان باهوش که هیچ بستری برای به ظهور رساندن خود جز این صفحه وبلاگ پیدا نکرد و عاقبت هم تلاشش برای بیرون آمدن از صفحه وبلاگ نابودش کرد .

دیروز پری روز که بعضی دوستان خواننده آمدند و من را در کامنتها خطاب قرار دادند  که فکر می کنند با این دروغ هایی که می گویم یک بیمار روانی هستم و زندگی خانوادگی نابسامانی  دارم  . ناگهان یاد همان جریان فتنه شناس افتادم و وحشت کردم . لا اقل بگذارید من پای خود را از صفحه وبلاگ بیرون بگذارم وشمشیر کشیده به جان شما بیفتم بعد رسوای خاص و عامم کنید . من نمی ترسم از این که محکوم به دروغگویی شوم . من نمی ترسم از اینکه درصدی از خوانندگانم را از دست دهم . من می ترسم از روزی که کسانی که من را می فهمند هم نفهمند چرا من می نویسم .  

 یک جریان فتنه شناس هم همین ایران ماست که همیشه در چاه حمام  دنبال خرس وحشی می گردد .شرمنده فکر می کنم ايران را بايد با "پیل تر شش کن "نگاه کنيد .