بالدار و بی بالش به یک اندازه دردسر سازند !

شیرین کاری بچه ها هر چقدر مخرب تر برای غریبه ها شیرین تر ! اما مادر و پدر خوب حکایت دیگری دارند . آنها اگر بچه اشان ناگهان جلوی  یک کرور مهمانهای  رودربایستی دار مثلا دکتر؛  مهندس های الکی و زورکی ! بیاید و  نوار بهداشتی خانم خانه را بگیرد بالای سرش وبگوید : مامان بابا  کدام بچه ای توی خانه ی ما از این پوشک های کوچک استفاده می کند ؟ نه تنها ذوقشان نمی  گیرد که بلکه بعدش ممکن است با هم دعوایشان هم بشود که مثلا : زن حسابی تو چرا این چیزهایت را میگذاری دم دست بچه ها ؟

معلم بیزقولک خواسته یکبار دیگر با بچه کار کنیم تا امتحان بنویسیم دهد و او با خیال راحت بتواند بچه را بفرستد کلاس بالاتر . بله یک جورهایی یعنی بیزقولک تجدیدآورده و فارغ التحصیلی اش مثل فارغ التحصیلی کله گنده های مملکت کشکی بوده است .  و من دل توی دلم نیست که بیزقولک چطور می تواند از پس دیکته بر بیاید . آنقدر بچه را از هر طرف معاینه کرده ام و چیز به او خورانده ام که حالا می دانم او با سه سوت همه حفظ کردنی ها را از  "منت خدای را عزوجل  دیباچه ی سعدی "  گرفته تا "  اتل متل توتوله  شاعر گمنام " به حافظه می سپارد .
 اما گویا  حافظه ی کوتاه مدتش در سواد نوشتاری  مشکل دارد شکل بعضی ازکلمات را اصلا به خاطر نمی سپارد . مثلا امروز یک صفحه را پر کرد " حضرت محمّد صلی الله علیه وآله و سلّم " (درس 22 مبارزه با ظلم و بدی - کتاب بخوانیم کلاس اول دبستان ) اما باز هم  وقتی از او خواستم از حفظ این را بنویسد نتوانست نوشت " حزرت  مهمد  سلم  و  سلی  " بعد هم گفت : آخرش را دوست ندارم یاد بگیرم ! اگر حضرت محمد خوب بود اینقدر اسمش طولانی و زشت نبود !