نسبت قابلمه خورشت به سوختن خورشت مثل نسبت چیز است به چیز

خورشت قیمه را سپرده بودم دست بیز بیز کارم طول کشیده بود و یک  ساعتی غیبت داشتم .
به بیز بیز زنگ  زدم و  گفتم : اگر آب خورشت کم شد زیرش را  کم کن .
پرسید : مامان کم شدن یعنی چقدر؟  الان آب خورشت به نظر من خوب است کم نشده .
بعد اگر بخواهم کمش کنم یعنی شعله اش را چقدر بیاورم پایین ؟
الان شعله اش به نظر من پایین است از این پایین تر برود خاموش می شود.
در نهایت ناچار شدم بگویم هر چه خودت صلاح می دانی بکن . فقط مواظب باش ته نگیرد !
نتیجه اینکه آمدم دیدم خانه را بوی دود سوختگی گرفته است . یک ابر ضخیم خاکستری همه جا توی همه ی اتاقها پراکنده است و گوشت کیلویی فلان تومان و لپه و رب و پیازداغ و لیمو عمانی همه با هم دود شده اند و به هوا رفته اند  و بچه ها هر کدام یک حوله به دست گرفته اند و دارند تند تند  به حساب خودشان خانه را باد می زنند تا بوی سوختگی و دود گندی که زده اند ؛  برود بیرون .
آقای خانه که می بینند عصبانی شده ام به من می گویند: همین است دیگر وقتی صلاح کار خودت را بسپاری  دست دو تا بچه بهتر از این نمی شود . شانس آورده ایم خانه را آتش نزده اند .
و این می شود که ما امروز را هم تن ماهی می خوریم و خدا را شکر می کنیم که خانه امان آتش نگرفته است چون ندانسته صلاح کار خودمان را داده ایم دست کودکان . همین است که فکر می کنم الان خورشت صلاح جامعه سوخته است و دودش به هوا رفته . برادران جمع شده اند در قالب گشت ارشاد دارند مملکت را با حوله باد می زنند که بوی دود برود بیرون . فقط خدا کند یادشان باشد زیر دیگ را خاموش کرده باشند . نشود که اینها به این کار مشغول شوند و از آن طرف خانه آتش بگیرد .