فرزندان فرمانبردار و پادشاه پریشان روزگار !

مولانا علیه الرحمه یک مثنوی دارند در مورد پادشاهی در بستر مرگ که سه پسرش را می خواند و به آنها می گوید : فرزندانم بروید سرزمین من را ازشرق تا غرب طی طریق کنید . خوب ببینیدش و بشناسیدش اما یادتان باشد یک قلعه ای به نام هوش ربا وجود دارد که نباید پای بدان بگذارید . این قلعه طلسم شده است ، مرگ آفرین است ، مخوف است ، مهیب است  ، جحیم(جهنم )  است  , نخواهیدش . نبینیدش . پسران  گفتند : پادشاه به سلامت باد هر چه شما بگویید همان می کنیم و بر همان رای هستیم .

بعد هم  خداحافظی کردند  و صاف رفتند  ببینند این قلعه کجاست ؟

خدای رحمان و رحیم آدم و حوا را در بهشت زندانی کرده بود خودش خوب می دانست که اگر بگوید از فلان میوه نخورید آنها  می روند سراغش که اگر این کار را نمی کردند آدم وحوا نبودند . مولانا به شکلی در داستان قلعه هوش ربا به همین نکته اشاره می کند . بشر موجودی است که ازهر چه منع شود به سراغش می رود . بخصوص اگر چیزی مرموز باشد . اصلا من فکر می کنم خداوند می خواست که بشر به سراغ میوه ممنوعه برود  وگرنه منعش نمی کرد . به این طور رانده شدن می گویند هبوط .

سه پسر پادشاه به قلعه وارد می شوند بر ستونها قلعه  چهره دختری نقش می بندد هر سه به تصویر دختر دل می بازند و برای پیدا کردنش از همه چیز خود می گذرند و آواره می شوند . یعنی از بهشت خود راحت خود آرامش خود پادشاهی خود می گذرند . بخاطر عشق !

آدم و حوا از بهشت رانده نشدند از بهشت گذشتند . چون آنها با خوردن میوه ممنوعه می دانستند که پای در چه راهی می گذارند . آنها بخاطر دانایی  از بهشت گذشتند . می خواستند بدانند آنچه از آن منع شده اند چیست .

در پست قبل یک شعر از ایرج میرزا نوشتم یک بیت اروتیکش را حذف کردم با تاکید گفتم  یک بیت را حذف کرده ام ،  آنهایی که رفتند و دیدند آن بیت چه می تواند باشد  نوش جانشان . ما همه فرزندان همان آدم و حواییم افسوس آنکه باید بداند نمی داند  و لغت نامه فیلتر می کند .