آدمیان سگ ها و افعی ها

آقای خانه  عاشق سگهاست ؛ مردی که عاشق سگها باشد زنها را هم خیلی دوست دارد خودش این را می گوید . من اوایل ناراحت می شدم و می گفتم : خاک تو سر ِ بی معرفتت کنم ؛ لیاقتت همان سگ  است . اما او به من می گفت : من چیزی می دانم که تو نمی دانی . دیروز مرا برد و سگ  تربیت شده ی شیانلویش را نشانم داد . من سگ خیلی دیده ام ؛  اما چه بگویم از آقایی و با مرامی این سگ  ؛ مودب ؛ خوش رفتار ؛ به اندازه واق واق   می کرد .  بیخود دور و برت نمی چرخید . همیشه سمت راست تو حرکت می کرد .وقتی راه می رفتی با تو راه می رفت . وقتی می نشستی با تو می نشست .  وقتی می دویدی با تو می دوید . وقتی به چشمانش نگاه می کردی خوب می فهمیدت  . خوب درکت می کرد . به جای آنکه دهن گنده اش را باز کند و له له بزند و زبانش آویزان باشد و آب دهنش شُر شُر بریزد و  دندانهای ترسناکش را بیرون بیاندازد . دهنش را می بست و پوزه اش را بالا می آورد و آرام و باوقار به انتظار نوازش دستان تو می نشست  .

به آقای خانه گفتم : این حتی از تو هم مهربان تر است . آقای خانه  گفت : کجایش را دیدی!  چند وقت پیش همین سگ بود که جان مرا از چنگ یک افعی  نجات داد . یک افعی آمده بود پشت اتاق من  چنبره زده بود مثل زنها ؛ منتظر فرصت تا  نیشش را به من بزند . اما گرگی خودش را به آب و آتش زد تا مرا خبر کرد  و فهمیدم چه کسی به انتظارم نشسته است .