ما در ورژن اول زندگی می کنیم همین است که بوس و کنار ما کم است

صهيونيسم هاي پدر سوخته ي خائن باز هم يک چيز جذاب ديگري درست کرده اند به نام بازي سيمس . معلوم هم نيست اين نامردها چرا اد ، دست مي گذارند روي چيزهاي خوب ؟ خيلي هم خوب مي سازندشان طوري که همه خلايق از پير و جوان و زن و مرد تا با اين محصولات رو برو مي شوند درجا مسحور مي شوند و دل و دين مي بازند . آن از صنعت فيلم سازي شان در هاليوود اين از بازي هاي کامپيوتري اشان ، يکي هم همين شبکه  فارسي وان خودمان! بگذريم.

اين نامردها آمده اند بازي سيمس را بر اساس يک جور معيارهاي ذهني صهيونيسمي اشان  که خدا مي داند چه باشد ورژن - ورژن کرده اند . در اين ورژني که من براي بچه ها گرفته ام و مقدماتي است  ، شما آدم درست مي کنيد از زن و مرد یعنی در کار خدا دخالت می کنید چه جور!  بعد زن و مردها همدیگر را پیدا می کنند  وممکن است عاشق هم شوند اين را وقتي مي فهميد که يک سري قلب و لاو و اينها بالاي سر هر دوتايشان شروع به ترکيدن  مي کند .اينجاست که ديگر کار از دست شما در رفته است و اين دونفر بايد وارد  پروسه ازدواج شوند . يعني نه خواستگاري نه چيزي زرتي اينها اول عاشق هم مي شوند بعد ازدواج .  حالا رابطه مابطه با هم دارند يا ندارند؟  يا زناي ذهني صورت مي گيرد يا نه ؟  الله علم ؛ اين را ديگر در بازي نشان نداده شايد در ورژن هاي بعدي باشد . بعد از ازدواج بمحض اينکه دوباره بوس و اين چيزها براه شود  ناگهان از وسط زمين و آسمان يک چيزي تالاپ با کالسکه و گل و شيريني مي افتد پايين . اين چيست ؟ معلوم است بچه ! يعني نه جلوگيري ؛ نه چيزي ؛ ازدواج ؛ بوس ؛ بچه .

در  ورژن  بچه هاي بزرگتر اين پروسه را کمي پيچيده تر نشان مي دهند يعني تخت خوابي هست ؛   یک چیزهای نامحسوسی هست . ولي  خدارا شکر زير پتو را ديگر نشان نمي دهند اين   پروسه که صورت بگيرد  عمليات توليد مثل صورت گرفته و کار از کار گذشته است .مطلب قبلي راجع به کنجکاوي بيزقولک را که نوشتم بعضي ها الحمد الله حواسشان جمع بود فوري بازي سيمس را به من ياد آوري کردند براي من کامنت گذاشتند که بپر برو ببين اين بازي سيمسي که براي بچه ها خريده اي ورژن چندمش است ؟  ممنون ؛ خدا را شکر ورژن اولش بود !  ظاهرا این بازی  هفت ورژن دارد که در ورژن هفتم صهیونیسمهای  بی وجدان چنان سیمرغ را رسانده اند به کوه قاف که   عطار باید بیاید برایشان لنگ بیاندازد ؛ لنگ انداختنی ! ( توصیه می کنم خوانندگان جوان بروند اطلاعاتی در مورد عطار نیشابوری وهفت شهر عشقش کسب کنند )

اما بعضي ها باز، اصل مطلب را ول کردند زدند به صحراي کربلا ،  نوشتند شما و آقاي خانه چرا اينقدر کم همديگر را بوس مي کنيد ؟ ای بابا ! من در مقابل اين دسته افراد سر تعظيم فرود مي آورم و مي گويم : شرمنده بضاعتمان همين است ديگر ! يک موقعي بود من و آقاي خانه جوان بوديم ؛  خام بوديم ؛ دلتان نخواسته باشد به هم مي ماسيديم به خدا عين کپک ! يواش يواش گوشي آمد دستمان که براي خودمان هم که شده بلند شويم يک تکاني به خودمان دهيم.  بلاخره اين همه انرژي سوزاندن يک لقمه نان که بايد مي خورديم  . آقاي خانه رفتند دنبال نان در آوردن ؛ کم بود شکم ما هم گرسنه ؛ من هم رفتم . جانم برايتان بگويد  يک شبها و روزهايي بود که آقاي خانه نبود ؛  من بودم . يک شب ها و روزهايي شد که آقاي خانه بود ، من نبودم . يک زمانهايي هم شد که هر دو نبوديم . در همين نبودن نبودن ها بچه ها را خدا برايمان از آسمان فرستاد تا به خودمان آمديم دو تا دختر داشتيم  که هي مي خوردند و بزرگ مي شدند ،  طوري که ما حتي فرصت پهلوي هم نشستن نداشتيم يا اگر هم اوقات فراغتي بود صرف نوشتن در وبلاگ مي شد از طرف من . صرف سر زدن به مرغ و خروسهایشان مي شد از طرف آقاي خانه . حالا ديگر آنقدر سرمان به کار خودمان گرم شده است که گاهي وقتها پيش مي آيد ،  قيافه همدیگیر را هم يادمان می رود بايد نشاني بدهيم تا از نشاني ها هم را بشناسيم .

آره جانان من ما در ورژن اول زندگی می کنیم همین است که بوس و کنار ما کم است .