جیش کردن در ارتفاع بلند

هر کس آرزویی دارد من هم آرزوهایی داشته ام . مثلا من تا سال 1386 حتی یکبار هم سوار هواپیما نشده بودم ! این مهم نیست یعنی سوار شدن به هواپیما مهم نیست . اما این مهم است که من عاشق هواپیما سواری بودم و این آرزوی من بود و هیچ وقت سوارش نشده بودم . من یک زن سی و هفت هشت ساله بودم و  با خودم کلنجار می رفتم  این چیز بدی نیست و نباید برایش  غصه بخورم  ؟ فکر می کردم خوب خیلی ها سوار کشتی نشده اند که من شده ام . بلم سواری کرده ام ؛ قایق سواری هزار بار ؛ دوچرخه سواری تا وقتی شرع مقدس به من اجازه اش را می داد .  اتوبوس به اندازه موهای سرم , قطار هم هر وقت می رفتیم امام رضا و من عاشق تکانهای نزدیک ایستگاه بودم وقتی قطار سرعتش را کم می کرد . یا سرپیچ ها  وقتی مثل زنهای پیر باسن گنده این طرف و آنطرف یله می داد ، حتی اسب  هم سوارشده ام , شتر سواری که دولا دولا نمی شود هم کرده ام . یکی دو بار هم آقای خانه مرا بغل کرده  اگر این را سواری کردن به حساب بیاوریم البته این مال وقتی بود که من 49 تا 55 کیلو وزن داشتم . بعدش دیگر نه کمر ایشان اجازه می داد و نه وزن من . حالا هم که آقای خانه می گوید دیگر؛  مگر رضا زاده بیاید بتواند با دوپینگ و این حرفها  تو را یک سانت جابجا  کند .

بگذریم همه این دلگرمی ها را به خودم می دادم تا برای سوار نشدن به هواپیما با خودم کنار بیایم  اما  نمی توانستم پرواز را فراموش کنم تا اینکه سال 1386 بالاخره سوار یک هواپیمای لکنته ی روسی شدم .به شکل احمقانه ای برایم رویایی بود . آن وقت ، یعنی  همان لحظه که سوار هواپیما شدم ناگهان یک رویای دیگر جای خودش را به آرزوی هواپیما سواری داد ناگهان دلم خواست  همانطور که آن بالا پرواز می کنیم  ، در ارتفاع بلند بروم دستشویی و جیش کنم . چقدر می توانست جالب باشد!  اما خجالت  کشیدم .  ترسیدم با مهماندارها چشم تو چشم شوم و آنها بفهمند که من چقدر آرزو به دل هستم . نشان به آن نشانی که از آن تاریخ به بعد من چند بار دیگر هم سوار هواپیما شدم اما آرزوی این کار به دلم ماند که ماند  .